32 : Danielle posłuchaj to nie twoja wina

Po dłuższym czasie dotarłyśmy do szpitala po drodze wstąpiłyśmy do milk shake city po szejka czekoladowego dla loczka i Zayn'a którzy czuwali przy Liam'ie. Dotarłyśmy do sali a dokładniej przed sale, ponieważ chłopcy siedzieli przed nią i powiedzieli że był obchód i musieli wyjść a teraz u Liam'a jest Lekarz. Gdy lekarz wyszedł daliśmy Danielle posiedzieć sam na sam z Liam'em. Już na urodzinach było widać że coś do siebie czują ale teraz Danielle udowadnia że go kocha jestem tylko ciekawa co na to Liam. Usiadłam Zayn'owi na kolana i go przytuliłam

- coś się stało ? - spytał zaniepokojony

- nie nic tylko ... dziękuję że jesteś, nie wyobrażam sobie życia bez ciebie - spojrzałam chłopakowi w oczy a ten bez słów mnie pocałował 

- bo pawia puszcze - Harry wstał i poszedł w kierunku wyjścia szpitalnego. Spojrzałam za nim i wraz z Zayn'em zaśmialiśmy się. Spojrzałam na niego i znów wtuliłam się w jego umięśniony tors. Naprawdę nie wiem co bym bez niego zrobiła kocham go nad życie i oddała bym je za niego ciekawe tylko czy on by je oddał za mnie. Z mojego toku myślenia wybudził mnie odgłos otwierających się drzwi 

- Amber! Zayn ! zawołajcie lekarzy on się chyba budzi - zerwaliśmy się na równe nogi i zaczęliśmy wołać lekarza pielęgniarki kogokolwiek, by pomógł naszemu przyjacielowi. Starszy mężczyzna po 50-tce wszedł do sali Daddy'ego, a my zostaliśmy przed nią. Danielle chodziła w kółko patrząc co chwila na szybkę z sali w której nie można było dużo zobaczyć. Ja siedziałam na krzesełku obok Zayn'a wtulona w jego ramie wciąż powtarzając " niech wszystko będzie z nim dobrze ". Lekarz wyszedł 

- dzień dobry państwo z rodziny?

- jesteśmy przyjaciółmi co z nim?- zaczął się niecierpliwić Zayn

- pacjent wybudził się ze śpiączki ale potrzebuje teraz spokoju, jest osłabiony i zdezorientowany zaistniałą sytuacją

- a możemy do niego wejść ? 

- tylko 1 osoba moi państwo on potrzebuje spokoju 

- Danielle idź ty potrzebujesz tego najbardziej - powiedziałam, a dziewczyna z spokojem otworzyła drzwi sali. Ja natomiast ruszyłam w kierunku krzeseł lecz zrobiło mi się słabo i upadłam tracąc kontakt z rzeczywistością...

~ Perspektywa Danielle ~

 Otwarłam drzwi sali, Liam leżał na łóżku z zamkniętymi oczami. Był taki niewinny bezradny, chciałam do niego po prostu podejść, przytulić pocałować zrobić cokolwiek. Niepewnie podeszłam do łóżka a Liam otworzył oczy, następnie podarował mi jeden z jego tak cudownych uśmiechów.

- Hej - powiedział cicho swoim cudownym męskim zachrypniętym głosem

- hej - spojrzałam na niego i poczułam wyrzuty sumienia, następnie usiadłam na krzesełku obok łóżka i złapałam go za rękę - ja ... przepraszam - po mojej twarzy popłynęło kilka słonych łez 

- Danielle za co? - spytał się zdziwiony ostatnim słowem które wypowiedziałam

- no bo to przeze mnie ten wypadek, jechałeś do mnie i jakbym tak nie nalegała na te spotkanie to nie leżałbyś tutaj i nie byłbyś w śpiączce i w ogóle - teraz się rozkleiłam z moich oczu płynęły łzy niczym z kranu, nie potrafiłam ich powstrzymać. Chłopak ujął moją twarz w dłonie, wytarł kciukami łzy i spojrzał w moje oczy z takim wyrozumieniem 

- Danielle posłuchaj to nie twoja wina, gdybym wtedy nie zagadał się z tymi czubami wyjechałbym wcześniej i nie przejechał przez żadne czerwone światło. I uwierz mi nawet gdybyś ty nie nalegała to i tak bym przyjechał tak po prostu musiało być - pociągłam nosem a Liam pocałował mnie namiętnie, gdybym teraz stała to moje nogi jak z waty odmówiły by mi posłuszeństwa i spadła bym na ziemie. Jedyne co mi pozostało to odwzajemnić pocałunek. Nasz pierwszy pocałunek ...

~Perspektywa Liam'a~

Gdy obudziłem lekarz latał naokoło mnie niczym pszczoła wokół kwiatka

- panie Payne dobrze się pan czuje mdłości ? zawroty głowy?

- nie wszystko dobrze, a nawet bardzo dobrze czuje się bardzo wypoczęty - usiadłem ale lekarz od razu mnie skarcił 

- powinien pan jeszcze leżeć żeby organizm ustabilizował leżał pan tu 5 tygodni i organizm jeszcze nie powrócił do wcześniejszych nawyków

- dobrze doktorze - mężczyzna wyszedł a ja położyłem się i zamknąłem oczy. A co  Danielle ? pewnie się na mnie obraziła i nie będzie chciała ze mną rozmawiać leżałem u 5 tygodni więc może kogoś sobie znalazła. Zależało mi na niej tak bardzo dalej zależy nie wyobrażam sobie żeby teraz normalnie funkcjonować bez niej, bez jej sms-ów, uśmiechu chociaż przez Skype. Tak jeśli się obraziła i kogoś znalazła to będzie koszmar. Usłyszałem czyjeś kroki w sali otwarłem oczy i zobaczyłem ją, była taka piękna choć zmizerniała, była chudsza i jakby bladsza choć jej karnacja do jasnych nie należy. Uśmiechnąłem się do niej najlepiej jak tylko potrafiłem

- Hej - chrypnąłem teraz to usłyszałem mój głos trochę został zaniedbany przez ostatni czas, dziewczyna zaś spojrzała na mnie i się uśmiechnęła

- Hej - zobaczyłem jak jej twarz przybiera smutny wyraz kąciki jej ust lekko wykrzywiają się w dół - ja... przepraszam - co ona przeprasza ? za co ? po jej twarzy popłynęła łza, pomimo wskazań lekarza usiadłem i ścisnąłem dłoń którą trzymała.

- Danielle za co? - spojrzałem na nią zdziwiony za co ona może przepraszać przecież nic nie zrobiła

- no bo to przeze mnie ten wypadek, jechałeś do mnie i jakbym tak nie nalegała na te spotkanie to nie leżałbyś tutaj i nie byłbyś w śpiączce i w ogóle - przez nią ? chyba przez moją głupotę gdybym nie ciągnął z nimi tej rozmowy wtedy gdybym nie przejeżdżał na czerwonym potoczyło by się wszystko inaczej - ująłem jej twarz w dłonie poczułem jaka jest ciepła, nie mogłem przecież pozwolić żeby się o to obwiniała bo to moja wina, otarłem jej twarz z łez który ciągle płynęły po jej idealnej twarzy

- Danielle posłuchaj to moja wina, gdybym wtedy nie zagadał się z tymi czubami wyjechałbym wcześniej i nie przejechał przez żadne czerwone światło. I uwierz mi nawet gdybyś ty nie nalegała to i tak bym przyjechał tak po prostu musiało być - ona jedynie spojrzała na mnie swoimi cudownymi czekoladowymi tęczówkami. Rozpłynąłem się, jak można być tak cudownym jak ona. Bez zastanowienia pocałowałem ją, - raz się żyje - pomyślałem, ona po chwili odwzajemniła pocałunek czułem się taki spełniony, potrzebny i kochany jak nigdy. Boże dziękuję za tak cudowną osobę jaką jest Danielle...

~Perspektywa Zayn'a~

Danielle weszła do Liam'a a ja usiadłem na krześle Amber jeszcze trochę roznosiło a gdy chciała usiąść zemdlała. Szybkim ruchem złapałem ją wziąłem na ręce 

- Panie doktorze pomocy! - lekarz wrócił 

- co się stało 

- zemdlała - mówiłem ciągle wystraszony- proszę za mną szybkim krokiem udaliśmy się do jego gabinetu. Położyłem Amber na jakimś łóżku kozetce czy co to było. I spojrzałem na lekarza on zaczął ją badać tymi tam słuchawkami czy jak to się zwie.

- Muszę wziąć tę młodą damę na badania

- dobrze doktorze

- a pan jest z rodziny ?

- nie jestem jej chłopakiem

- jeśli pan może to zapraszam za mną i proszę powiadomić rodzinę 

- dobrze - posadziłem wciąż nieprzytomną Amber na wózku i udaliśmy się do jakiejś sali zabiegowej razem z doktorem, ja po chwili wyszedłem z sali  by powiadomić Harrego o tym co się wydarzyło. Fuck oni nawet nie wiedzieli że Liam się wybudził. Zadzwoniłem do przyjaciela ten tylko powiedział że zaraz będzie. Po 15 minutach lekarz wyszedł , chłopacy właśnie dobiegali do nas

- Panie Malik .... 

________________________________________________________________

Szybko dodany ale potrzymam was jeszcze w niepewności ;)

Ta sama zasada 10 kom = NN

Jak widać głowa na razie pozwala rozwijać się wenie bo powróciła i mam kilka a nawet kilkanaście pomysłów na kontynuacje opowiadania ;)